ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΤΟΚΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ & ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2.3 ΤΡΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ 

ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΤΟΚΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ & ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2.3 ΤΡΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ

Ε. ΣΥ. ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ - ΠΑΛΜΟΣ 90,5 FM

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΠΑΛΜΟΣ 90.5 FM

ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΧΑΒΟΥΖΑ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ; ΔΕΣ ΕΛΛΗΝΑ ΠΩΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ 7000 ΕΥΡΩ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΒΟΘΡΩΝ ΣΤΑ HOT SPOT

Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ ΑΛΛΑ ΕΥΤΟΠΙΑ.

Ένα βασικό ερώτημα που τίθεται στη σημερινή κρίσιμη περίοδο γενικευμένης παρακμής είναι το εξής: κατά πόσο είναι εφικτή η δημιουργία ενός πραγματικά δημοσίου χώρου, ο οποίος να εξασφαλίζει την κυριαρχία του δήμου; Κατά πόσο ο αυτοπροσδιορισμός και η αυτοκυβέρνηση, δηλαδή η άμεση δημοκρατία, είναι σήμερα δυνατή και με ποιον τρόπο; Για το ζήτημα αυτό εκφράζονται πολλές αμφιβολίες. Τα αρνητικά επιχειρήματα που συνήθως προβάλλονται είναι α) ότι η σημερινή εντελώς διαφορετική πραγματικότητα δεν προσφέρει τις συνθήκες που υπήρχαν στην αρχαία Αθήνα (μικρό πληθυσμό, μικρή έκταση, απλούστερα προβλήματα), ως εκ τούτου δεν είναι ρεαλιστικό πρόταγμα. Και β) οι άνθρωποι δεν επιθυμούν την αυτοκυβέρνηση, ακολουθούν και ψηφίζουν τα κόμματα, άρα είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί αφού η ανθρώπινη πραγματικότητα είναι αντίθετη. Τα επιχειρήματα αυτά τα έχω συζητήσει αλλού, και εδώ θα αρκεσθώ σε μερικά συμπληρωματικά σχόλια.
Σε αυτούς που αντιτάσσουν ότι η αυτοκυβέρνηση και η δημοκρατία δεν είναι δυνατές, δεν είναι ρεαλιστικά αιτήματα, αλλά ρομαντισμός, αφέλεια ή ουτοπία, η απάντηση είναι ότι ρεαλισμός δεν σημαίνει να υποκύπτεις στην πραγματικότητα και να την δέχεσαι παθητικά και δουλικά, αλλά να αναζητάς μιαν άλλη πραγματικότητα. Ρεαλισμός δεν είναι να αποδέχεσαι την πραγματικότητα, αλλά να προσπαθείς να την αλλάξεις. Ουτοπία δεν είναι να πιστεύεις ότι η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει, αλλά το να πιστεύεις ότι δεν θα αλλάξει και θα παραμείνει όπως έχει επ’ άπειρον. Τα επιχειρήματα αυτά κατά του εφικτού της δημοκρατίας βλέπουν δηλαδή μόνο τη μία πλευρά και παρακάμπτουν μία εξ ίσου σημαντική αλήθεια: πραγματικότητα δεν είναι μόνο αυτά που ισχύουν, η συγκεκριμένη κοινωνικο-οικονομικο-πολιτική κατάσταση, οι εγκαθιδρυμένοι θεσμοί, οι ισχύοντες νόμοι και οι επικρατούσες αξίες. Είναι και όλα όσα εμείς επιθυμούμε και δυνάμεθα να πράξουμε, μετά από στοχασμό και διαβούλευση, όσα θέλουμε και αντιτάσσουμε στην υπάρχουσα κατάσταση, δηλαδή οι δικοί μας θεσμοί, νόμοι και αξίες, η δικιά μας θέληση.
H Arendt αναλύει και αναδεικνύει την αξία και τη δύναμη της θελήσεως ως πρώτιστο γενεσιουργό παράγοντα της πράξεως (le ressort de l’ action) στο βιβλίο της Η ζωή του πνεύματος, τόμ. 2ος, με υπότιτλο «Η θέληση». Από τις πρώτες σελίδες ήδη τονίζει ότι η θέληση είναι η ανθρώπινη ιδιότητα για την αντιμετώπιση του μέλλοντος, μέσα από την ανοικτή εμπειρία του χρόνου. είναι το όργανο του μέλλοντος, όπως η μνήμη είναι το όργανο του παρελθόντος. Έτσι όμως η θέληση συνδέεται με τη φαντασία, διότι το μέλλον δεν υπάρχει κάπου, δεν είναι άμεσα ορατό, πρέπει να το συλλάβει κανείς με τη δύναμη της φαντασίας. Είναι πολύ δαφωτιστικό ένα χωρίο στο οποίο ο Καστοριάδης συνδέει με μοναδικό τρόπο τη θέληση με τη φαντασία: «Η πολιτική φαντασία έχει εξαφανισθεί. Η εξαφάνιση αυτή της φαντασίας πάει μαζί με την κατάρρευση της θέλησης. Γιατί πρέπει βέβαια να μπορείς να παραστήσεις στο μυαλό σου κάτι που δεν υπάρχει, για να μπορέσεις να θελήσεις. Και πρέπει να θέλεις στα ενδόψυχά σου κάτι άλλο από την απλή επανάληψη, για να μπορείς να φαντάζεσαι». Όλα εξαρτώνται από αυτή την ανθρώπινη δύναμη της φαντασίας, της θέλησης, η οποία επιτρέπει να φαντασθούμε άλλα πράγματα από τα ήδη γνωστά και υπάρχοντα, από τα στερεότυπα και τα καθιερωμένα, να φαντασθούμε, να θελήσουμε, νέες ιδέες, θεσμούς και σημασίες. Πρέπει λοιπόν να φαντασθούμε την άλλη κοινωνία, την άλλη πραγματικότητα, που σημαίνει πρέπει να τολμήσουμε να σκεφθούμε διαφορετικά, να μάθουμε να σκεφτόμαστε αλλοιώς. Φυσικά προς τούτο απαιτείται εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, στις δικές μας δυνάμεις, στις ικανότητές μας.
Η ολιγαρχία εγκαθίσταται όταν οι ολίγοι πλούσιοι επιθυμούν την εξουσία και έχουν τη δύναμη να την κατακτήσουν, ενώ ταυτοχρόνως οι πολλοί δεν την επιθυμούν και δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν.
Οι σημαντικές αλλαγές στην ιστορία δεν γίνονται από τις κομματικές ηγεσίες, τους βουλευτές και τα κοινοβούλια, από την κρατική νομενκλατούρα και τη γραφειοκρατική διαχείριση, αλλά από την κοινωνική βάση, από τις κοινωνικές συλλογικότητες, που όταν θέλουν και έχουν όραμα εισβάλλουν στο προσκήνιο και απαιτούν άλλη θέσμιση της κοινωνίας. Ας μη ξεχνούμε ότι όταν οι μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές πραγματοποιούνται θεωρούνται αναπόφευκτες και αναγκαίες, ενώ πριν πραγματοποιηθούν θεωρούνται απραγματοποίητες ή ουτοπίες.
Ο Max Weber γράφει: «Αναμφίβολα, όλη η ιστορική εμπειρία επιβεβαιώνει την αλήθεια ότι ο άνθρωπος δεν θα είχε πετύχει το εφικτό, αν δεν είχε ξανά και ξανά προσπαθήσει να φθάσει το ανέφικτο». Ένα μόνο παράδειγμα, από τα πολλά, αρκεί. Τον 17ο αιώνα ο John Locke στη Δεύτερη πραγματεία περί κυβερνήσεως δηλώνει για πρώτη φορά μετά τον 5ο π.Χ. αιώνα τα εξής σημαντικά και επαναστατικά: «Η δουλεία αποτελεί για τον άνθρωπο μια κατάσταση τόσο ευτελή, τόσο άθλια και τόσο ευθέως αντίθετη με τη μεγάθυμη ιδιοσυγκρασία και το θάρρος του έθνους μας, ώστε πολύ δύσκολα θα φανταζόμασταν ότι ένας Άγγλος, κι ακόμα λιγότερο, ένας έντιμος άνθρωπος, θα μπορούσε να την υποστηρίξει». Το κήρυγμα αυτό κατά της δουλείας άργησε να γίνει πραγματικότητα, διότι, ως γνωστόν, η δουλεία καταργήθηκε επισήμως μετά από δύο αιώνες, τον 19ο αιώνα. Δηλαδή όταν έγραφε την άποψή του ο Λοκ, ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί και φαινόταν ανέφικτη και ουτοπία.
Η συμμετοχή λοιπόν των ανθρώπων στις αποφάσεις, στους νόμους και στον έλεγχο της εξουσίας δεν είναι ακατόρθωτη. Τα αιτήματα της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης και του ελέγχου δεν είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Η δημοκρατία είναι εφικτή. Δεν είναι ουτοπία όπως λέγεται συνήθως από τους ποικίλους σκεπτικιστές, αντιπάλους και εχθρούς της.
Ουτοπία είναι το όραμα του αναρχισμού για μία κοινωνία χωρίς εξουσία. Ουτοπία ήταν το όραμα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού για μία αταξική κομμουνιστική κοινωνία. Αν και ο Μαρξ με τον Ένγκελς παρουσίασαν τον σοσιαλισμό τους ως «επιστημονικό», εν αντιθέσει με τον «ουτοπικό» των προγενεστέρων τους, εν τούτοις και ο δικός τους αποδείχθηκε εξίσου ουτοπικός. Ουτοπία είναι η αναζήτηση μίας ιδανικής, εξιδανικευμένης και τέλειας κοινωνίας, ενώ δημοκρατία είναι η προσπάθεια για μία δίκαιη κοινωνία. Η δημοκρατία δεν είναι ουτοπία, αλλά ευτοπία. Με τη λέξη ευτοπία δεν εννοώ μία τέλεια, ιδεώδη, ευδαίμονα κοινωνία, αλλά μία κοινωνία που έχει βρεί – έχει κατακτήσει – έναν «τόπο» για να στηριχθεί, να κατοικήσει και να πράξει: να διατηρήσει ανοικτό το ζήτημα της ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης ως υπόθεση συλλογικής διαβούλευσης. Ο τόπος αυτός δεν είναι άλλος από τον δημόσιο χώρο, τον κοινό χώρο, που περιέγραψα προηγουμένως, και ο οποίος αποτελεί προϋπόθεση και αποτέλεσμα της δημοκρατίας. Η ευτοπία, δηλαδή, είναι ο αυτοσυγκροτούμενος σε κυρίαρχο πολιτικό υποκείμενο δήμος.
Θα πρέπει εν προκειμένω να σημειωθεί ότι η άμεση δημοκρατία υπήρξε στην πραγματικότητα, ήταν πραγματικό γεγονός, ρεαλιστική, δεν ήταν θεωρητική σύλληψη και ουτοπική έμπνευση. Αντιθέτως η ουτοπία δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην ανθρώπινη σκέψη ως θεωρητική φιλοσοφική απάντηση στη δημοκρατία.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΠΟΤΕ.......
....................................ΕΛΛΗΝΕΣ......!!!!!!!!...............................
Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ..........
ΜΗΝ ΜΕΝΕΤΕ ΑΔΡΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΝΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ............
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ...ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑ ΔΗΜΩΝ
Ε.ΣΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ε.ΣΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.......!!!!!!!!!!!
ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΟΥΤΟΠΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ..............

H Ε.ΣΥ. ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΕ ΔΡΆΣΗ !!!

H Ε.ΣΥ. ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΔΙΑΝΕΜΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΝΤΥΠΟ
ΣΕ ΜΕΓΕΘΟΣ Α5.

ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 1.500 τεμ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ – ΕΦΟΡΙΕΣ – ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ.

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΘΟΔΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
1. ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
2. ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
3. ΑΦΥΠΝΙΣΗ
4. ΕΝΤΑΞΗ
5. ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
6. ΔΡΑΣΗ
ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΣ..ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ Ζ Ε Ι Σ

ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΥΝ ΒΙΩΜΑ ΔΕΝ ΤΙΣ ΤΙΜΑΣ ΑΛΛΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ΤΙΣ ΕΚΤΙΜΑΣ ......
α)Όσα πράγματα ( ή ιδιότητες, ή θεσμούς, ή αρχές ζωής ή λειτουργίες...) οι άνθρωποι τα θεωρούν σημαντικά για τη ζωή τους ή ζηλευτά και επιθυμούν να τα αποκτήσουν (ή να τα πρεσβεύουν και να τα εφαρμόζουν στη ζωή τους...) αυτά ονομάζουν αξίες και διακηρύσσουν ή αποδέχονται ότι αυτά «αξίζουν τον κόπο» για να αποκτηθούν και να υπηρετούν τη ζωή, για να την κάνουν πιο ευχάριστη ή σεβαστή. Αντιγράφω από ένα συμπληρωματικό λήμμα φιλοσοφικού λεξικού που γράφτηκε το 1994: «Αξία: καθετί που οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι «αξίζει» να προσπαθήσουν για να το αποκτήσουν, να το ζήσουν, σε άλλους να το συστήσουν...» γιατί διευκολύνει ή ομορφαίνει τη ζωή τους ή αποτελεί καύχημά τους ή υπηρετεί και την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή.
β. Πεδία δράσης ανθρώπων όπου αναγνωρίζονται αξίες ποικίλες: στον τομέα της οικονομικής ζωής για την απόκτηση και διαχείριση οικονομικών αγαθών αναγνωρίζονται ως αξίες οικονομικές: η εργασία για την απόκτηση αγαθών, η περίσκεψη για καλή οικονομική διαχείριση των αγαθών, η φροντίδα για τη συντήρησή τους ως την ώρα της κατανάλωσης, η δίκαιη διανομή τους πρώτα σε κείνους που συμβάλλουν στην παραγωγή τους, χωρίς να αποκλείονται και άλλοι που έχουν ανάγκη. Πρόκειται για αξίες απλές, που όμως εγκλείουν πολύτιμο πρακτικό αποτέλεσμα πολύ επιθυμητό. Πόσο σημαντικές είναι οι αξίες οι οικονομικές γίνεται πολύ αντιληπτό, αν κάποια στιγμή λείψουν τα αναγκαία για την επιβίωση οικονομικά αγαθά. Είναι πιθανό ότι στην ιεραρχία των αξιών οι οικονομικές έχουν την πρώτη θέση, επειδή σχετίζονται άμεσα με την ανάγκη επιβίωσης (άρτος επιούσιος, συνήθως πρώτο αίτημα των προσευχομένων).
Με ανάλογο τρόπο κάνουμε λόγο για αξίες κοινωνικές, π.χ. κοινωνική αντίληψη, ευαισθησία, αλληλεγγύη) στα πλαίσια της κοινωνικής ζωής, για αξίες πολιτικές, για αξίες επιστημονικές, (π. χ. έρευνα προσεκτική για αναζήτηση της αλήθειας και προβολή της), για αξίες αισθητικές (που εκφράζουν θαυμασμό, συγκίνηση για το ωραίο), αξίες μεταφυσικές (απορίες για το άπειρο του χώρου και του χρόνου), αξίες θρησκευτικές, αξίες ψυχαγωγίας, τεχνολογίας. Αξία πρώτη για όλους η υγεία.
γ. Διερεύνηση της σχέσης αξιών, αρετών, αναγκών.
Αν αναρωτηθούμε ποια σχέση έχουν ή συγγένεια οι ονομαζόμενες από τους ανθρώπους αξίες (επιστημονικές, οικονομικές, θρησκευτικές, αισθητικές και άλλες) προς ό, τι οι ίδιοι άνθρωποι ονομάζουν αρετές και ανάγκες, αβίαστα νομίζω θα καταλήξουμε στο ότι:
Οι ανάγκες της ζωής οδηγούν τις συνειδήσεις στην ανάδειξη ή αναγνώριση αξιών (στόχων που η προσέγγισή τους προσφέρει ικανοποίηση, γιατί ανταποκρίνεται στις ανάγκες, θεραπεύει ανάγκες). Έπειτα ο προσανατολισμός της συνείδησης (της σκέψης, της βούλησης, της δράσης του ατόμου) προς επίτευξη των αξιών και η αντίστοιχη δραστηριότητα αναγνωρίζεται ως αρετή αντίστοιχη και επαινείται. Ένα δείγμα τέτοιων διαλογισμών στην πολιτική σκέψη: ο Περικλής, σύμφωνα με την αφήγηση του Θουκυδίδη, προβάλλει σε δημόσια ομιλία του (δημηγορία) ως αρετές του πολιτικού: «γνώναι τα δέοντα και ερμηνεύσαι ταύτα, είναι τε φιλόπολιν και χρημάτων κρείσσονα» Προφανές ότι οι ανάγκες προβάλλονται ως αξίες και η υπηρεσία των αξιών προβάλλεται ως αρετή εκείνων που τις υπηρετούν.
δ. Αξίες, αρετές διαφόρων εποχών, κοινωνιών, κοινωνικών ομάδων.
Μολονότι κάποιες ανάγκες (επιβίωσης και βίωσης) αναγνωρίζονται ως πρωταρχικές και πανανθρώπινες, ο τρόπος ικανοποίησής τους και της προαγωγής τους σε αξίες και αρετές διαμορφώνεται μέσα στις περιστάσεις κάθε κοινωνίας και εποχής. Και κάθε κοινωνία ανάλογα με τις περιστάσεις που αντιμετωπίζει προβάλλει αξίες και αρετές που την υπηρετούν, που ανταποκρίνονται πιο άμεσα στις ανάγκες της. Δείγματα γνωστά:
Στην αρχαία ελληνική κοινωνία προβάλλονταν ως πρώτες ή κύριες αρετές: σοφία, ανδρεία, σωφροσύνη ή φρόνηση, δικαιοσύνη, μολονότι διάσημοι εκφραστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού ως άτομα στον τομέα της δράσης τους πρόβαλλαν άλλες αξίες - αρετές. Παράδειγμα πρώτο: ο Θουκυδίδης ανέδειξε σε αξία πρώτη την αναζήτηση της αλήθειας (στον τομέα της Ιστορίας, της ιστοριογραφίας). Παράδειγμα δεύτερο: ο Ιπποκράτης υπογράμμισε ως αξία - αρετή πρώτη το επαγγελματικό ήθος του γιατρού, ο οποίος καλείται να έχει κριτήριο πρώτο σε όλες τις κινήσεις του ότι οφείλει να δρα «επ' ωφελία των καμνόντων». Ο Πρωταγόρας από τη σκοπιά του ως δάσκαλος της κοινωνικοπολιτικής ρητορικής υπογραμμίζει επιγραμματικά την ανάγκη αναγνώρισης του δικαιώματος γνώμης / διαφωνίας, όταν λέγει κατηγορηματικά: «περί παντός πράγματος δύο εισίν λόγοι αντικείμενοι αλλήλοις» και «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος». Ο Αριστοτέλης ολοκληρώνοντας τον κύκλο επιστημονικών αναζητήσεων πολλών φυσιολόγων (προδρόμων της φυσικής επιστήμης) συνοψίζει επιγραμματικά ως αξία - αρετή για τον επιστήμονα την αναζήτηση της αιτίας, γιατί: «τότε μόνον οιόμεθα γιγνώσκειν τι, όταν τα αίτια γνωρίσωμεν τα πρώτα». Και πολλές δεκαετίες νωρίτερα (περί το 430 π.Χ. ) ο Περικλής εκτιμώντας τις ανάγκες της πολιτικής δράσης είχε προβάλει ως αξίες της πολιτικής κοινωνίας, άρα ως αρετές για τον πολιτικό άνδρα.
Αξίες ατόμων, κοινωνικών ομάδων, θεσμών, εθνών, ομάδων εθνών, της ανθρωπότητας όλης. Ερμηνεία αυτών και έπαινοι των αντίστοιχων αρετών.
Από την ιστορία των κοινωνιών γνωρίζουμε ότι κατά καιρούς:
Κάποιες σημαντικές για την ύπαρξή τους αξίες τις αποδέχονταν σχεδόν καθολικά, τις θαύμαζαν, τις επαινούσαν ως αρετές , και θεωρούσαν άτομα μειωμένης αξίας όσους αδυνατούσαν να τιμήσουν αυτές τις αξίες στο βαθμό που ίσως θα μπορούσαν. Λογουχάρη, στην αρχαία ελληνική πόλη η ανδρεία ήταν όρος επιβίωσης του ατόμου και του συνόλου, ειδικά στις περιόδους του πολέμου (ειδική επιβεβαίωση από τα ομηρικά έπη). Παράλληλα τιμούσαν τη σοφία (δείγμα ο Νέστορας) έως και την πανουργία για λόγους επιβίωσης (και διάσωσης των συντρόφων), δείγμα ο Οδυσσέας.
Αλλά στην οργάνωση των κοινωνιών και τον τρόπο επίλυσης των πολιτικών προβλημάτων διαμόρφωσαν δυο τουλάχιστον ομάδες αξιών και οι υπερασπιστές τους (Ολιγαρχικοί - Δημοκρατικοί) αντιπάλευαν την προβολή των αντίστοιχων ιδεών - αξιών. Ανάλογες εκφάνσεις προβολής και τριβής μπορεί να εμφανίζουν και οι αξίες ευρύτερων ομάδων (εθνών, πολιτισμών), που έφτασαν να προβάλλουν τις δικές τους αξίες ως σημαία του κόσμου και σύμβολο περιφρόνησης για τους άλλους ή και αντιδικίας προς τους άλλους. (Ενδεικτικά θυμίζω τις «αξίες» του Ναζισμού[9], των Αρίων ή τις «Αξίες της Δύσης έναντι της Ανατολής», την ιερή και ανιστόρητη αντιδιαστολή βάρβαρης Ανατολής έναντι της πολιτισμένης Δύσης κ.λπ., κ.λπ.)[10].
Όλα αυτά τα συμπτώματα βέβαια είναι δείγματα παρανόησης των αξιών, ιδιαίτερα όταν απουσιάζει η νηφαλιότητα και η φρόνηση[11]ή πλεονάζει το συμφέρον, η ιδιοτέλεια.
στ. Καταξίωση, απαξίωση, μεταξίωση αξιών, ιδεών, δράσεων, θεσμών που βασίζονται σε κάποιες αξίες.
Όπως προσημειώσαμε (§ γ΄), οι αξίες αναγνωρίζονται και προβάλλονται ανάλογα με τις ανάγκες της ζωής γενικά, ανάλογα με τις ανάγκες και σχέσεις της κοινωνικής ζωής ειδικά. Ο σεβασμός για τη ζωή διαπιστώνουμε ότι είναι καθολικός, επίσης ο σεβασμός για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ατόμου. Όμως οι συνθήκες ζωής μέσα στην κοινωνία δημιουργούν συχνά αυξομειώσεις ή διακυμάνσεις για την αξία των αξιών ή για τα όριά τους, κάποτε για την ίδια την αξία τους. Αλλοτε προκαλούν γενικότερη κρίση αξιών ή και συγκρούσεις αξιών. Και μένει το άτομο ( ή ομάδες ... ατόμων) μόνος κριτής υπεύθυνος να αποφασίζει αποδοχή, απόρριψη, αξιολόγηση αξιών ή απαξίωση και μεταξίωση (μετακίνηση αξιών σε άλλους τομείς δράσης).
Συνέπεια λόγων και πράξεων σε σχέση προς τις διακηρύξεις και προσδοκίες ή αξιώσεις.
Συνηθισμένο το φαινόμενο της ασυνέπειας (για τα άτομα, τις κοινωνικές ομάδες, τις κοινωνίες): άλλα διακηρύττουν ως αξίες, άλλα πράττουν, άλλοτε συστηματικά και συνειδητά, άλλοτε συμπτωματικά και ίσως χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει. Μπορεί να μιλάμε για σύγχυση ή πλάνη ή υποκρισία και δολιότητα. Στην επιστήμη, ειδικά στην ιστορική αφήγηση, η αναζήτηση της αλήθειας και η διακρίβωση συμφωνίας ή διάστασης λόγων - πράξεων είναι χρέος επιστημονικό, όπως από τα χρόνια τα παλιά επισήμανε ο Θουκυδίδης.
Όταν και όπου η αξιολόγηση αμελείται, παραποιείται ή καταργείται, εκεί μοιραία επακολουθεί μείωση προσπάθειας, έλλειμμα βελτίωσης, χαλάρωση και μαρασμός. Τελικά έρχεται και αναξιοπιστία και μείωση υπόληψης[19]για πρόσωπα και θεσμούς. Τότε γίνεται λόγος για Κρίση Αξιών. Φρονώ ότι πρόκειται για ακρισία συνειδήσεων, που έχουν αποδεχτεί πορεία μη αξιολόγησης (μη εγρήγορσης των ατόμων για βελτίωση) του έργου τους.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ

Αποφάσισα να προσπαθήσω να πληροφορήσω εσάς, τους συντοπίτες μου για κάποια πράγματα γύρω από τα οποία έχετε μια θολή ιδέα. Δύσκολη κατάσταση, γιατί όλοι έχετε κάτι στο μυαλό σας και δεν θέλετε για λόγους ΥΠΕΡΕΓΩΙΣΜΟΥ να το πετάξετε, έχοντας την εντύπωση, ότι τα ξέρετε όλα.
Είμαστε οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας…. Έχουμε μέσα στην καρδιά μας την Ελλάδα και στο μυαλό μας το όνειρο της απελευθέρωσης της και την επανατοποθέτηση της στην κορυφή που της αξίζει. Κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν για χιλιετίες να μας εξοντώσουν με πολλούς και διάφορους τρόπους… Αν χρησιμοποιήσετε την λογική σας απαλλαγμένοι από τις διάφορες συνθηματολογίες, θα καταλάβετε, με ποιες μεθοδεύσεις πέτυχαν την διάλυσή μας. Εμείς λέμε «ΟΧΙι» στα Kόμματα που μας κομματιάζουν, στα Δόγματα που μας διαιρούν και μας υποδουλώνουν και στα Xρώματα που μας διαχωρίζουν. Προσπαθούμε να σας πείσουμε το «ότι όλοι μαζί ΕΝΩΜΕΝΟΙ χωρίς αυτά που αναφέρθηκα προηγουμένως μπορούμε να πάρουμε την Πατρίδα μας στα χέρια μας», στα Ελληνικά μας χέρια και να την φτάσουμε εκεί που της πρέπει. Μην έχετε την εντύπωση ότι το 1828 απελευθερωθήκαμε…. Απλά αλλάξαμε αφέντη, δεν διοικήθηκε η χώρα μας από Έλληνες για 185 χρόνια περίπου. Είναι τόσο δύσκολο να ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ότι αυτοί που μας διοικούν είναι ξενόφερτοι, δούλοι ξένων αφεντάδων που ζητούν την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΡΠΆΞΟΥΝ ΑΛΛΆ χωρίς τους «ΕΛΛΗΝΕΣ». Εμείς είμαστε οι ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΙ, οι λάτρεις της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, οι ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ. Γιατί νομίζετε ότι κουβαλάνε τους λαθρομετανάστες-λαθροεποίκους; Για να μας εξαναγκάσουν σε φυγή ή σε εξόντωση (παλιός σχεδιασμός). Αυτά τα ζώα (είμαι γνώστης της νοοτροπίας τους γιατί έχω ζήσει 10 χρόνια ανάμεσά τους) δεν έχουν στο μυαλό τους παρά μόνον την αρπαγή, τον βιασμό και τον φόνο. Ζούν ενστικτωδώς. Κανένα συναίσθημα… ΄Ολοι σας είσαστε ένα σφάλμα. Σφαλερά σκέπτεστε νομίζοντας ότι όλους όσους πολιτικάντηδες είδατε στην πράξη να μας ρημάζουν, θα θελήσουν αλλάζοντος το ανοιχτό επαναστατικό πουκάμισο με γραβάτα, να μπορέσουν να μας ξεχρεώσουν και εν πάση περιπτώσει να μας επανασυστήσουν σαν ελεύθερη Εθνική οντότητα. ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕ ΕΔΡΑ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΥΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΟΥΚΑΤΟΥ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ….; Εμείς που είμαστε το αρχαιότερο ΄Εθνος της Γαίας και όλα όσα είναι σήμερα η ανθρωπότητα οφείλονται στην γενναιοδωρία μας; 
Σαν ΄Εθνος έχουμε όπως και άλλα 186 κράτη έναν παγκόσμιο κουμπαρά που δημιουργήθηκε το 1945 (είμαστε ιδρυτικό μέλος). Εχουμε δικά μας 115 τρισεκατομμύρια (2007) και κάθε χρόνο ΑΥΓΑΤΙΖΟΥΝ. Ο πολιτικός μας κόσμος ενώ κάθε χρόνο υπογράφει τον Ισολογισμό ΜΑΣ ΤΑ ΚΡΥΒΕΙ…… κατά τα άλλα είμαστε καταχρεωμένοι και πεθαίνουμε της πείνας αβοήθητοι…. Οι δύο συνεργαζόμενοι ΑΥΘΕΝΤΕΣ: ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΠΟΛΙΤΕΙΑ απολαμβάνουν το χάλι μας… Όλα τα παραπάνω που σας έγραψα είναι αλήθειες πιστοποιούμενες από δικά τους έγγραφα, μη αμφισβητήσιμες. Εδώ και κάποια χρόνια ορισμένοι αρχίσαμε να ξυπνάμε από τον επιβεβλημένο λήθαργο. Αλληλοβρεθήκαμε. Ξαφνικά προέκυψε κάποιος βαθύς γνώστης των καταστάσεων και αθεράπευτα ΦΙΛΟΠΑΤΡΗΣ. Μίλησε, τον ακούσαμε. Το ένστικτό μας, εσωτερικά, μας ειδοποίησε. Ο Άνθρωπος μας δεν σταμάτησε να μας ανοίγει τα μάτια. Δεν μας τάϊσε όταν πεινούσαμε. Μας έμαθε να ψαρεύουμε και να τρεφόμαστε. Με ένα επιτελείο ειδικούς έχει καταρτίσει τα σχέδια του και εμείς του ζητήσαμε να συστήσει τον «ΕΘΝΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΤΩΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ΙΘΑΓΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ». Η οργάνωσή μας είναι υποδειγματικά Δημοκρατική. Με Αξίες, Αρχές και Νόμους. Έχουμε καταστατικά έχουμε πρόγραμμα. Αποτελούμε τους ανθρώπους της επόμενης ημέρας, όταν οι προδότες κυβερνήτες θα έχουν τελειώσει. Σας ζητούμε να καταλάβετε αυτά που έγραψα και να έρθετε μαζί μας. Η συνένωση και ομονόηση είναι επιβεβλημένη. Μαζί όλοι μας ελευθερωνόμαστε… χωρισμένοι, καλή αντάμωση στον Αδη. Σε ολόκληρη την επικράτεια λειτουργούν 140 γραφεία Ελλήνων Συνέλευσις(Ε.ΣΥ). Δεν είναι ντροπή η φιλοπατρία. Ελάτε να βρεθούμε και να μάθετε. «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων,απάντων τιμιότερον εστί η Πατρίς και σεμνότερον και αγιότερον». Αν το ξέρετε γιατί δεν το εφαρμόζετε;; Αν δεν το ξέρετε ποτέ δεν είναι αργά.
Κων/νος-Αστερίων Βαλασίδης